Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Ε.Πα.Μ.: Διεθνής Συνάντηση για το χρέος, το Εθνικό νόμισμα, την Δημοκρατία



                                 ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ & ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Σάββατο 30 Νοεμβρίου & Κυριακή 01 Δεκεμβρίου 2013
 Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ) διοργανώνει Διεθνή Συνάντηση στην Αθήνα με θέμα «Χρέος, Εθνικό νόμισμα και Δημοκρατία» στις 30 Νοεμβρίου και 01 Δεκεμβρίου 2013στο ‘Ciné Κεραμεικός’ (Kεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13, στάση μετρό: Κεραμεικόςμε συμμετοχή οικονομολόγων, ιστορικών, ακτιβιστών, δημοσιο-γράφων και πολιτικών προσωπικοτήτων και κινημάτων απ’όλον τον κόσμο.
Για πρώτη φορά διοργανώνεται στην Ελλάδα συνάντηση με τέτοιο θέμα και στόχο έχει - εκτός από την ανταλλαγή απόψεων και εμπειρίας - την ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης για το πώς το χρέος, το οποίο σε συνδυασμό με την αδυναμία κοπής εθνικού νομίσματος στο πλαίσιο της ευρωένωσης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας  και εν τέλει στην εξαθλίωση.  
Τις ολέθριες συνέπειες του συνδυασμού αυτών των στοιχείων βιώνει σήμερα η Ελλάδα.  Οι ομιλητές με τις παρουσιάσεις και τις τοποθετήσεις τους θα αναδείξουν τις πτυχές του ίδιου προβλήματος για τις χώρες τους και  θα μας πληροφορήσουν για τους τρόπους αντίδρασης  που προτείνουν.

Συμμετέχουν:


Hördur Torfason: ακτιβιστής, καλλιτέχνης, εμπνευστής και επικεφαλής της «ειρηνικής....
ισλανδικής επανάστασης» του 2008. Όταν η ισλανδική οικονομία κατέρρευσε, ο Torfason στεκόταν επί μήνες μπροστά από το κτήριο του Κοινοβουλίου και ρωτούσε δύο απλές ερωτήσεις: «τι συνέβη στην χώρα μας» και «τι πρόκειται να κάνουμε». Σιγά σιγά σχηματίστηκε ολόκληρο λαϊκό κίνημα, το οποίο εξανάγκασε σε παραίτηση και δίκη την κυβέρνηση της Ισλανδίας καθώς και των επικεφαλής της επιτροπής κεφαλαιαγοράς και της εθνικής τράπεζας, την μονομερή ακύρωση του ισλανδικού χρέους και την δημιουργία νέου Συντάγματος.
François Asselineau: Γάλλος πολιτικός επικεφαλής του κινήματος Union Populaire Républicaine (=Δημοκρατική Λαϊκή Ένωση) , το οποίο προτείνει την μονομερή αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ. Ο Asselineau έχει διατελέσει μεταξύ άλλων Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου Οικονομικών της Γαλλίας από το 2004 μέχρι το 2006. Έκτοτε οργώνει την Γαλλία με διαλέξεις και ομιλίες, ώστε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη για τον κίνδυνο που συνεπάγεται για την Γαλλία και την Ευρώπη το ενιαίο νόμισμα και το «πολιτικό apartheid» των Βρυξελών.
Antonino Galloni: οικονομολόγος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Ινστιτούτου Κοινωνικής Πρόνοιας και συγγραφέας πολλών βιβλίων. Ο Galloni δίδαξε επίσης βιομηχανική οικονομία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνο, Πολιτική Οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Μοδένα καθώς και στο Ελεύθερο Διεθνές Πανεπιστήμιο Κοινωνικών Σπουδών (LUISS) της Ρώμης.
Pedro Montes: οικονομολόγος, μέλος της κίνησης Socialismo 21. O Montes υπήρξε από τους πρώτους επικριτές του ευρώ και με το βιβλίο του «Η ημιτελής ιστορία του ευρώ» πριν από 11 χρόνια προέβλεψε τα σημερινά προβλήματα της Ευρώπης. Επί 36 χρόνια εργάστηκε στο Κέντρο Ερευνών της Τράπεζας της Ισπανίας. Σήμερα συμμετέχει στις λαϊκές συνελεύσεις πολλών πόλεων της Ισπανίας αναλύοντας την ανάγκη επιστροφής της Ισπανίας σε εθνικό νόμισμα.
Antti Pesonen: ακτιβιστής, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος της Ανεξαρτησίας Φινλανδίας, το οποίο τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της Φινλανδίας από την ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ.  
Carlo Sibilia: βουλευτής του Κινήματος 5 Αστέρων και γραμματέας της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του ιταλικού Κοινοβουλίου ( παρέμβαση μέσω skype).
Pablo Erlantz & Sonia Oronoz: εκπρόσωποι του κινήματος Asociación Democracia Real Ya, το οποίο προήλθε από το «κίνημα των πλατειών της Ισπανίας» και το οποίο προωθεί μεταξύ άλλων δημοψήφισμα για την επιστροφή της Ισπανίας σε εθνικό νόμισμα.
Giacomo Bracci & Francesco Ruggieri: οικονομολόγοι, εκπρόσωποι του κινήματος ‘Economia per I citadini’, το οποίο διοργανώνει διαλέξεις για την ενημέρωση της ιταλικής κοινής γνώμης για την ανάγκη νομισματικής και η πολιτικής ανεξαρτησίας μέσω εθνικού νομίσματος και ελέγχου των τραπεζών από το Κράτος.
Mahinour El-Badrawi: νομικός, εκπρόσωπος της οργάνωσης ‘Drop Egypt’s Debt’. Πρόκειται για την οργανωμένη έκφραση πολλών κινημάτων και μεμωνομένων πολιτών της Αιγύπτου για την διαγραφή του χρέους Μουμπάρακ ύψους  35 δισεκατομύριων δολαρίων, το οποίο ‘κληροδοτήθηκε’ στον αιγυπτιακό λαό.
James Reynolds: αντιπρόεδρος του ‘ Campaign for an Independent Britain’, οργανισμού-ομπρέλλας όλων των ευρωσκεπτικιστικών κινημάτων της Βρετανίας ήδη από την δεκαετία του ’60.
Jacques Nikonoff: εκπρόσωπος του Πολιτικού Κινήματος Λαϊκής Χειραφέτησης ( Μ’ΡΕΡ) της Γαλλίας. Μετά την απόλυσή του από το εργοστάσιο μεταλλουργίας, ακολούθησε σπουδές που τον οδήγησαν μέχρι την  Εθνική Σχολή Διοίκησης. Εργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος στις ΗΠΑ και διετέλεσε πρόεδρος της ΑTTAC France. Διδάσκει στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Παρισιού 8. Το 2011 υπήρξε ο συγγραφέας του πρώτου βιβλίου για την έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ «Να βγούμε από το ευρώ ! Να αποκαταστήσουμε την νομισματική μας κυριαρχία»
Marco Balestra: οικονομολόγος μέλος του δικτύου οικονομολόγων Eurotruffa , το οποίο ενημερώνει την ιταλική κοινή γνώμη με παρεμβάσεις, συνέδρια και ομιλίες για τις συνέπειες του ενιαίου νομίσματος για την ιταλική οικονομία.
Anthony Coughlan: καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Trinity College του Δουβλίνου και διευθυντής τoυ κέντρου έρευνας σε θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης ΄Εθνική Πλατφόρμα’. Το κέντρο συντονίζει τις δράσεις οικονομολόγων, νομικών και άλλων επιστημόνων, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας , της δημοκρατίας και της συνεργασίας των κρατών της Ευρώπης.
Alberto Montero: οικονομολόγος, πρόεδρος του ‘Κέντρου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών -CEPS’,  πολιτικού οργανισμού που για πάνω από μία δεκαετία παρέχει τεχνικές, οικονομικές και νομικές συμβουλές στις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, του Ισημερινού και της Παραγουάης.
William Mallinson: ιστορικός, πρώην διπλωμάτης και καθηγητής ιστορίας, λογοτεχνίας και πολιτισμού στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο καθώς και καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας. Είναι επίσης ερευνητής διπλωματικών εγγράφων σχετικών με τις ελληνο-βρετανικές σχέσεις και συγγραφέας πολλών βιβλίων.
Victoria Stoiciu: ακτιβίστρια και αρθρογράφος στο διαδικτυακό περιοδικό www.criticattac.ro Ρουμανίας.
Janus Putkonen: ακτιβιστής, ιδρυτής του εναλλακτικού διαδικτυακού δικτύου ενημέρωσης www.verkkomedia.org , επισήμου συνεργάτη για την Φινλανδία μέσων ενημέρωσης όπως  Russiiskaya Gazeta , Russia Today, PressTV, RIA Novosti, SANA, Prensa Latina, Fars News, Al-Manar, Ma'an News, Antiwar, Infowars, Global Research κλπ.
Artem Vasiliev: οικονομολόγος, κοσμήτωρ του τμήματος Οικονομίας και Διοίκησης του Βιομηχανικού και Οικονομικού Πανεπιστημίου «Συνέργεια» της Μόσχας.
Χαιρετισμό θα απευθύνουν μέσω κειμένου οι  Andreas Popp & Rico Albrecht του γερμανικού Ινστιτούτου Wissensmanufaktur.
Οικοδεσπότης της συνάντησης θα είναι ο Δημήτρης Καζάκης , οικονομολόγος-αναλυτής και Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ.
Το συνέδριο, θα είναι σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία* στα ελληνικά,  ώστε το κοινό όχι μόνο να ακούει στα ελληνικά τις τοποθετήσεις και παρουσιάσεις των ομιλητών αλλά κυρίως και να συμμετέχει με ερωτήσεις και θα  μεταδίδεται ζωντανά στην διεύθυνση www.epamhellas.gr

*Η διανομή των δεκτών  θα πραγματοποιείται κατόπιν παράδοσης της αστυνομικής ταυτότητας ή άλλου επίσημου εγγράφου κατά τις ώρες του συνεδρίου.


Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλους.



Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Όλα όσα θέλετε να γνωρίζετε για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας...αλλά...φοβάστε να ρωτήσετε !!!


 Όλοι έχετε ακούσει πλέον τα καλέσματα του Ε.ΠΑ.Μ. για Γενική Πολιτική Απεργία. Όμως είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας. Αυτό οφείλεται σε τέσσερις κύριους λόγους:
 


  • Πρώτον, γιατί αυτοί που σήμερα οργανώνουν απεργίες, δεν ξέρουν γι αυτήν ή φοβούνται να εμπλακούν με αυτήν την ιδέα.
  • Δεύτερον, γιατί τα μεγάλα συνδικάτα, ομοσπονδίες κλπ. πολύ απλά δεν θέλουν να ξέρει κανείς γι αυτήν.
  • Τρίτον, γιατί σε πρακτικό επίπεδο, η Γενική Πολιτική Απεργία εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την θέση και διάφορες επαγγελματικές υποχρεώσεις που έχει ο καθένας μας στην κοινωνία.
  • Τέταρτον, γιατί πολύ απλά την συγχέουν με την έννοια της απλής Γενικής Απεργίας.

Σε αυτό το κείμενο, θα επιχειρήσω να απαντήσω διεξοδικά σε όλα τα ερωτήματα που μου έχουν ερωτηθεί από διάφορους κατά την διάρκεια συζητήσεων, αλλά και που έχω επισημάνει γενικότερα ότι χρειάζονται απάντηση.

Ας αρχίσουμε λοιπόν:




Γιατί να κάνω Απεργία;


Θέλει και ρώτημα; Ας το δούμε όμως. Οι κυβερνήσεις, παρ όλες τις διαβεβαιώσεις που μας δίνουν συνεχώς, έχουν σχεδόν καταστρέψει τα πάντα. Το χρέος του κράτους, από την αρχή της κρίσης μέχρι τώρα τείνει να διπλασιαστεί. Το Σύνταγμα της Ελλάδας, έχει καταλυθεί σχεδόν ολοκληρωτικά.  Τα εργασιακά δικαιώματα έχουν εξαφανιστεί. Οι τυπικές Απεργίες αντιμετωπίζονται από το κράτος με την Βία. Οι Συνταξιούχοι έχασαν τις συντάξεις τους. Η Ανεργία καλπάζει στο 30%+ και ανεπίσημα, είναι πολύ παραπάνω. Άνθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια. Πολυεθνικές και άλλες μεγάλες εταιρείες φεύγουν. Χαράτσια και νέοι φόροι παντού. Αυτοκτονίες καθημερινά. Ο κόσμος δεν μπορεί να πάρει πετρέλαιο για να ζεσταθεί. Μαγαζιά κλείνουν καθημερινά. Τα νοσοκομεία καταστράφηκαν. Το ίδιο τώρα και με την τριτοβάθμια παιδεία. Τα ταμεία τα άδειασαν. Ξεπουλάνε το νερό, το ρεύμα, τα πάντα είναι στο σφυρί. Η κυριαρχία του Κράτους εξαφανίστηκε. Μας είπαν ψέματα ότι θα λύσουν το πρόβλημα, όλες οι κυβερνήσεις τους μέχρι τώρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ, τα μέτρα που μας έφεραν ως εδώ, τα συνεχίζουν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία. Συνεχίζουν να μας λένε ότι θα μας σώσουν.  Όσοι έχουν μάτια και βλέπουν, καταλαβαίνουν πλέον προς τα που πάει το πράγμα... Και οποιοσδήποτε προσπαθήσει να τους αντισταθεί μεμονωμένα, δέχεται την βίαια καταστολή του Κράτους κατοχής.

Είναι φανερό λοιπόν, ότι οι παραδοσιακοί αγώνες, όσο θεμιτοί και αν είναι, ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ. Θα χρειαστεί μια πραγματική μαζική αντίδραση, πριν τα καταστρέψουν όλα. Εδώ ακριβώς εισέρχεται η έννοια της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας και αποκτά νόημα.



Γιατί πρέπει να είναι Γενική;


Νομίζω ότι η απάντηση είναι πλέον προφανής. Είδαμε τους διάφορους κλάδους να αποζητούν δικαιοσύνη για τα δικά τους θέματα. Είδαμε ακόμα και τις ποιο δυναμικές κινητοποιήσεις να καταστέλλονται με την βία. Είδαμε μέχρι και το το μέτρο της επίταξης να χρησιμοποιείται ενάντια σε εργαζόμενους που απαιτούν τα αυτονόητα.

Είναι προφανές λοιπόν, ότι για να γίνουν τα μέτρα καταστολής αδύνατα για το κράτος κατοχής, θα πρέπει η δράσεις των Πολιτών, να είναι μαζικότατες. Είναι τόσο απλό και αυτονόητο, κάτι δηλαδή που ο καθένας μας έχει συλλογιστεί.


Γιατί πρέπει να είναι Πολιτική;


Οι περισσότεροι απεργοί σήμερα και μέσα στην καταξίωση που ζουν, επιζητούν άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους. Είναι κατανοητό λοιπόν και απολύτως αποδεκτό, να θέλουν να δράσουν κάπως, όπως μπορούν, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτό βλέπουμε σήμερα και με τις διάφορες μεμονωμένες απεργίες που ο κάθε κλάδος ανακοινώνει.

Όμως, υπάρχουν τρία σοβαρότατα προβλήματα με την μέθοδο αυτή:


  1. Τις περισσότερες φορές σήμερα, το κράτος κατοχής δεν υποχωρεί και μάλιστα απαντά στους εργαζόμενους με βίαια μέτρα, μετατρέποντας σχεδόν όλες αυτές τις προσπάθειες τελικά σε αποτυχίες.
  2. Ακόμα και αν ένας κλάδος ανάμεσα στους πολλούς καταφέρει να κατακτήσει κάποια από τα αιτήματά του, αυτό δεν σημαίνει ότι σήμερα με την τραγική κατάσταση που ζούμε, ότι λύθηκε το πρόβλημά του ολοκληρωτικά. Νέα μέτρα ψηφίζονται συνεχώς, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν πλέον δόλιες μεθόδους για να εκτελέσουν τις εντολές των αφεντικών τους.
  3. Πιο σημαντικά ακόμα, είναι φανερό ότι δεν υποφέρουν πλέον απλά και μόνο μερικοί κλάδοι, αλλά ένας ολόκληρος Λαός. Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, είναι φανερό ότι τα μεμονωμένα συμφέροντα δεν είναι πλέον αρκετός λόγος για να απεργήσει κανείς, γιατί τα προβλήματα της κοινωνίας είναι τόσο τεράστια, που κανένα ιδιαίτερο συμφέρον που έχει επιλυθεί, δεν θα επιφέρει την ανόρθωση της κατάστασης.

Είναι λοιπόν φανερό ότι ο χαρακτήρας της Απεργίας, πρέπει πλέον να λάβει Πολιτική φύση και διάσταση. Πρέπει οι λόγοι μας, να μην είναι μόνο και μόνο τα εργασιακά, ή μεμονωμένα θέματα όπως είναι αυτά των αποδοχών, αλλά η απαίτηση όλων των κλάδων, για ριζική επίλυση ΟΛΩΝ των προβλημάτων τους, που πλέον ενώνουν τον Λαό κάτω από τα ίδια συμφέροντα.

Παραδείγματα απαιτήσεων που μετατρέπουν μια Απεργία σε Πολιτική Απεργία είναι τα εξής:

  • Η απαίτηση για πραγματική Δημοκρατία.
  • Η απαίτηση για Δικαιοσύνη.
  • Η απαίτηση για δίκαιο φορολογικό σύστημα για όλους, όπως αναφέρει το Σύνταγμα.
  • Η απαίτηση να μας πει το Κράτος ακριβώς πως, πόσα και που χρωστάει.
  • Η απαίτηση να σταματήσει να καταλύεται το Σύνταγμα σχεδόν ολοκληρωτικά.
  • Η απαίτηση του απλά να φύγει και να διαλυθεί το κοινοβούλιο, και νέου πολιτεύματος.
  • Η μη αναγνώριση της νομιμότητας του Κοινοβουλίου ή/και του Κράτους στην κατάσταση κατοχής που βρίσκεται σήμερα.
  • Και άλλα.
Μερικά από τα παραπάνω είναι πολύ πιο σημαντικά από άλλα. Όμως όλα τους, ενώνουν το σύνολο των πολιτών κάτω από κοινά συμφέροντα. Στην κατάσταση που ζούμε σήμερα πλέον, δεν είναι δυνατόν να απαιτήσουμε τίποτα το λιγότερο από το κοινό συμφέρον του Λαού, γιατί πολύ απλά αν δεν το κάνουμε, ούτε τα δικά μας προβλήματα θα λυθούν, αλλά και η υπόλοιπη κοινωνία της Ελλάδας θα ολισθήσει προς μια κατάσταση απόλυτης καταστροφής όπου τα μεμονωμένα δικαιώματά μας δεν θα έχουν πλέον νόημα.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η μετατροπή της Απεργίας σε Πολιτική, με την έννοια που έδωσα παραπάνω, και όχι απλά μια διεκδίκηση των εργασιακών μας θεμάτων, είναι κάτι που αυτομάτως θα έχει απήχηση και στον υπόλοιπο Λαό. Η Πολιτική φύση της Απεργίας δηλαδή δεν είναι απλά πολιτικό θέμα, αλλά είναι το μέσο και ο λόγος για να ενωθεί ο Λαός σαν μία γροθιά με κοινούς σκοπούς ενάντια στο αυταρχικό Κράτος που θέλει να μας καταστρέψει όλους. 

Με απλά λόγια, αν η Απεργία λάβει Πολιτική φύση, η πειστικότητα μας και η μαζική συμμετοχή του Λαού είναι πολύ πιο εύκολη από το να καλούμε τον Λαό να υποστηρίξει συγκεκριμένα συμφέροντα, όσο δίκαια και να είναι αυτά.

Ο δεύτερος σημαντικός λόγος για τον οποίο οι Απεργίες μας πρέπει να μετατραπούν σε Πολιτικές, είναι γιατί πολύ απλά δεν είναι πλέον δυνατόν κανένας να απαιτήσει να λυθούν τα δικά του προβλήματα μόνο, χωρίς να απαιτήσει να λυθούν και τα προβλήματα που υπάρχουν γενικότερα στον Λαό.


Γιατί πρέπει να είναι Διαρκείας;


Και πάλι εδώ έχουμε ένα ερώτημα που πολλοί έχουν αναρωτηθεί και δικαίως. Είναι πλέον φανερό ότι κανένας απεργιακός αγώνας που έχει διεξαχθεί τελευταία, δεν είχε ξεκάθαρα θετικό αποτέλεσμα. Οι 24ωρες και 48ωρες Απεργίες είναι φανερό ότι δεν απασχολούν το κατοχικό κράτος ούτε στο ελάχιστο. Μόλις τελειώσουν οι Απεργίες, αμέσως συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο της καταστροφής.

Στα λίγα παραδείγματα που είχαμε, όπου οι απεργίες ήταν σχετικά μακράς διάρκειας, το κράτος αμέσως απάντησε με βία, καταστολή ή επίταξη. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι οι μακράς διάρκειας απεργίες, προκαλούν το κράτος να συλλογιστεί και να δράσει. Από την άλλη, όλοι μας έχουμε καταλάβει ότι οι επαναλαμβανόμενες κατά διαστήματα 24ωρες και 48ωρες απεργίες, όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά προκαλούν και μια άρρωστη εκτόνωση η οποία αφήνει τον οποιονδήποτε αγωνιστή σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Είναι καλύτερα να κάνουμε τις εργασίες μας σωστά και όπως λέει και ο Λαός μας, "μιά και καλή", παρά να ταλαιπωρούμαστε με πολλαπλές μικρές αποτυχίες.

Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δράσουμε για πολύ χρόνο, όσο χρειάζεται δηλαδή για να γονατίσει το κράτος μπροστά στα δίκαια  αιτήματά μας.


Συμφωνώ, μπορούμε να αρχίσουμε τώρα;


Η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, διαφέρει από την συμβατική απεργία, στο ότι χρειάζεται οργάνωση. Μερικά από τα πράγματα που απαιτούν από εκτεταμένη έως και μικρή προετοιμασία πριν αρχίσει η Γ.Π.Α., είναι τα εξής:

Πρέπει να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς σημαίνει Γ.Π.Α. Θα χρειαστεί να γίνει ενημέρωση και του τελευταίου συνδικαλιστικού , και της τελευταίας ομάδας, ένωσης κλπ, για όλα τα θέματα που αναφέρονται το κείμενο αυτό αλλά και άλλα.
Θα πρέπει να ενημερωθούν όλοι ότι η συμμετοχή δεν σημαίνει απλά "δεν εργάζομαι", αλλά ότι πολλοί κλάδοι θα εργαστούν κανονικά και θα δείξουν την συμμετοχή τους με άλλους τρόπους.
Εφ όσον η συμμετοχή θα είναι μαζική, θα πρέπει να υπάρχουν όλα τα απαραίτητα ώστε να μην υποφέρει κάποιος στην οικογένειά μας, στην γειτονιά μας, και γενικότερα στην χώρα όσο ο Λαός εκφράζει την θέλησή του. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να ενημερώσουμε όλους να προετοιμαστούν για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν. Όλα αυτά απαιτούν οργάνωση στους κατά τόπους χώρους εργασίας, στις γειτονιές και στους λίγους Δήμους και άλλους δημόσιους οργανισμούς που έχουν απομείνει όπου μπορεί να υπάρχουν ηγεσίες που να είναι συνεργάσιμες.

Αν θέλετε να αρχίσετε τώρα, θα πρότεινα να πάτε παρακάτω στην ερώτηση: "Τι μπορώ να κάνω ΤΩΡΑ;" και να κάνετε όσο πιο πολλά αναφέρονται εκεί και ότι άλλο σκεφθείτε που να συμφωνεί με την έννοια της Γ.Π.Α.

Στο ερώτημα δηλαδή, αν μπορούμε να αρχίσουμε τώρα, η απάντηση είναι, ναι αλλά μόνο στον βαθμό που έχουμε κτίσει την ενημέρωση και κατανόηση που απαιτείται και την οργάνωση και προετοιμασία που θα χρειαστεί.


Τι δράσεις απαιτεί η Γενική Πολιτική Απεργία;


Η Γενική Πολιτική Απεργία αποτελεί πρώτα και κύρια την απαίτηση κοινών συμφερόντων για όλο τον Λαό και όχι μεμονωμένα συμφέροντα, όπως είναι τα εργασιακά.

Όμως, επιπρόσθετα, είναι η Απεργία εκείνη που σκοπεύει να κάνει απολύτως κατανοητό στο κράτος που μας τυραννά ότι ΔΕΝ το αποδεχόμαστε πλέον στην σημερινή κατάσταση που βρίσκεται.
Και ως εκ τούτου, δεν αποδεχόμαστε τα παράνομα και ανήθικα μέτρα και νόμους που έχουν περάσει.

Ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά της λοιπόν είναι ότι όλοι οι συμμετέχοντες, άσχετα από τις επί μέρους δράσεις που μπορεί να είναι διαφορετικές,  σταματούν άμεσα να δέχονται το κράτος κατοχής ως νόμιμο κράτος και εξουσία. Αυτό το δείχνει κανείς με πολλούς τρόπους, αλλά πρώτα και κύρια με την άρνηση πληρωμής φόρων και χαρατσιών, την άρνηση παραλαβής και έκδοσης αποδείξεων και τιμολογίων.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι το παραπάνω ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή, αλλά ένας από τους ύστατους τρόπους αντίστασης στην καταστροφή που μας φέρνει καθημερινά η δωσιλογική εξουσία. Σε καιρούς πραγματικής Δημοκρατίας και ευνομούμενου κράτους, οι πληρωμή των φόρων αποτελεί ιερό χρέος μας ως πολίτες και είναι αυτό που στηρίζει την κοινωνία. Σήμερα όμως δεν έχουμε πλέον Δημοκρατία, και οι φόροι που καλούμαστε να πληρώσουμε, ούτε θα λύσουν την κρίση, ούτε ανταποδοτικοί είναι, αλλά χάνονται στις αποπληρωμές των παράνομων δανείων που έχουν επιβληθεί στην χώρα.

Οι υπόλοιπες δράσεις που απαιτούνται στην Γ.Π.Α., διαφέρουν σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την εργασία που έχει ή δεν έχει κανείς στην κοινωνία. Μερικές από αυτές είναι:


  • Οι λειτουργικές καταλήψεις.
  • Η κλασική απεργία.
  • Η έμπρακτη στήριξη των απεργών, είτε αυτοί κάνουν κλασική απεργία, είτε κάνουν λειτουργική κατάληψη.
  • Οι μαζικότατες διαδηλώσεις.
  • Και άλλα


Τι είναι οι Λειτουργικές καταλήψεις και τι σχέση έχουν με την Γενική Πολιτική Απεργία;


Όπως αναφέραμε και πριν, ο σκοπός δεν είναι να πατάξουμε τους συμπολίτες μας, που υποφέρουν μαζί μας. Ο σκοπός είναι να φέρουμε το κράτος κατοχής στα γόνατα και να απαιτήσουμε πραγματική αλλαγή προς το καλύτερο, που ρεαλιστικά μπορεί να γίνει μόνο αν αλλάξει το πολιτικό προσωπικό ολοκληρωτικά, και στην συνέχεια με αλαγή προς νέο πολίτευμα.

Αυτό σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποφέρει ο Λαός. Νοσοκομεία, σχολεία, καταστήματα βασικών αγαθών, φαρμακεία κλπ. πρέπει σε κάθε περίπτωση να λειτουργούν κανονικά για τον Πολίτη, αλλά την ίδια στιγμή να έχουν καταστείλει τελείως την επικοινωνία με τον Κράτος Κατοχής.

Άλλες υπηρεσίες, όπως π.χ. οι Εφορίες, που σήμερα αποτελούν το μέσο καταδυνάστευσης του Λαού με ολοκληρωτικά άδικα και αντισυνταγματικά μέτρα, θα πρέπει να σταματήσουν να εφαρμόζουν το καταστροφικό τους έργο μέχρι να αλλάξει το καθεστώς και η Δημοκρατία να έχει επιστρέψει στην χώρα και ως εκ τούτου το φορολογικό να είναι πλέον δίκαιο. Όμως, ακόμα και οι εφορίες του σήμερα, όπως και πολλές άλλες υπηρεσίες του κράτους, παρέχουν υπηρεσίες στου πολίτες.

Για να γίνει πραγματικότητα αυτός ο τρόπος αντίστασης, θα πρέπει να εφαρμοστεί αυτό που λέγεται "λειτουργικές καταλήψεις". Στην λειτουργική κατάληψη, οι υπάλληλοι καταλαμβάνουν σύσσωμος την υπηρεσία όπου εργάζονται και σταματούν και πάλι σύσσωμοι να εφαρμόζουν τα μέτρα καταστροφής που μας έχει επιβάλει το καθεστώς χούντας που όλοι μας ζούμε. Αλλά είναι επίσης τι ίδιο σημαντικό να ΜΗΝ σταματά να εργάζεται σε όποιον τομέα έχει ανάγκη ο συμπολίτης του. Παράλληλα, ενημερώνουν τον κάθε πολίτη με πολλαπλά μέσα ότι η υπηρεσία λειτουργεί υπό καθεστώς λειτουργικής κατάληψης λόγω της Γενικής Πολιτικής Απεργίας η οποία έχει ως στόχο την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Να είστε σίγουροι ότι δεν θα βρείτε κανένα πολίτη να σας εναντιωθεί, εκτός από τους λίγους που έχουν απομείνει και με κάποιον τρόπο επωφελούνται από το σημερινό καθεστώς...

Παραδείγματα:

  • Τα νοσοκομεία δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν τους πολίτες.
  • Τα μέσα μεταφοράς, δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν εισιτήρια.
  • Οι εφορίες παρέχουν έγγραφα, χρήσιμα και δίκαια παράβολα αλλά δεν χρεώνουν τον πολίτη πλέον με τους καταχρηστικούς και καταστροφικούς φόρους που φέρνουν την απίστευτα τρομακτική ύφεση που ζούμε σήμερα.
  • Κ.ο.κ.
Συνοπτικά, η λειτουργική κατάληψη είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να κτυπηθεί αλύπητα το καθεστώς που τόσο καιρό μας καταστρέφει αλλά και την ίδια στιγμή να φέρνει κοντά και να συσπειρώνει τον Λαό σε μαζική αντίδραση μέχρι την ανατροπή.


Μα δεν θα έχουμε χάος, αν προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο;


Εφ όσον ο Λαός οργανωθεί, ενημερωθεί, δράσει μαζικά και ενωμένα με κοινούς στόχους, και οι δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες που παρέχουν στον Λαό δεν σταματήσουν να λειτουργούν, όχι.

Δεν θα καταρρεύσει το Κράτος αν κάνουμε κάτι τέτοιο;


Αυτό που θα πρέπει να μας διακατέχει είναι ότι αν ΔΕΝ κάνουμε κάτι, τότε είναι που θα καταρρεύσει το Κράτος, και μάλιστα άτακτα. Η κατάσταση σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε άλλους τομείς, για όποιο το έχει ψάξει, είναι τόσο δραματικά κακή, που η κατάρρευση είναι πλέον 100% σίγουρη, και μάλιστα με άτακτο τρόπο. Όσο εμείς οι πολίτες το αφήνουμε, τόσο αυτή η άτακτη κατάρρευση που θα διαρκέσει για πολλά χρόνια και θα καταστρέψη την χώρα μας, έρχεται πιο κοντά.

Το Κράτος είμαστε εμείς οι πολίτες, και αν κάνουμε την απεργία με σωστό τρόπο, όπως αναφέρεται σε αυτό και άλλα κείμενα ή ομιλίες του Ε.ΠΑ.Μ.,  δεν θα καταρρεύσει. Το Κράτος Κατοχικής Χούντας, όμως θα καταρρεύσει. Και αυτό είναι το ζητούμενο. Το τι θα ακολουθήσει θα είναι μόνο για το καλό της Χώρας, αφού θα έχει επιτέλους καθαρίσει το πεδίο και ο Λαός θα μπορεί να αποφασίσει τι θέλει, με πραγματικούς Δημοκρατικούς τρόπους. 


Είναι κάτι τέτοιο νόμιμο;


Βεβαίως! Όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι και δικαιώματα, διεθνείς συμβάσεις, αλλά και το Σύνταγμα μας, το κάνουν απολύτως νόμιμο. Αυτό που δεν είναι νόμιμο, σε καμία περίπτωση είναι το σημερινό καθεστώς, το οποίο έχει καταλύσει αμέτρητα ανθρώπινα δικαιώματα και το Σύνταγμά μας. Όσοι ακόμα δεν ξέρουν τι γράφει το άρθρο 120 του Συντάγματος της Ελλάδας, να ξέρουν ότι όχι μόνο είναι νόμιμο και δικαίωμά μας να υπερασπιζόμαστε την εξουσία και δικαιώματα που μας δίνει το ίδιο το Σύνταγμα, αλλά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ, ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ.


Δηλαδή απλά δεν θα δουλεύω μέχρι να φύγουν;


Όχι δεν είναι τόσο απλό. Το αν θα εργαστεί κανείς, εξαρτάται από τον ρόλο που έχει στην κοινωνία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην μαχόμαστε ενάντια στον συμπολίτη, αλλά ενάντια στην εξουσία που καταστρέφει την χώρα μας με χίλιους δυο τρόπους και όχι μόνο με τα εργασιακά.

Ένας από τους έμμεσους τρόπους για να σηκωθούν και οι υπόλοιποι πολίτες μαζί μας, θα πρέπει να είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι είμαστε μαζί τους, και όχι ενάντια τους.

Ο άλλος έμμεσος τρόπος για να σηκωθεί ο Λαός μαζί μας, είναι να καταλάβουν ότι αγωνιζόμαστε και γι αυτόν, για τα δικά του βασικά δικαιώματα, που έχει πλέον χάσει.

Σε γενικές γραμμές δηλαδή, ο σκοπός μας θα πρέπει να είναι να πληγεί σοβαρότατα το κράτος δωσιλογικής κατοχής και τα διάφορα συμφέροντα που μας καταδυναστεύουν,

Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, αρχίζει να γίνεται φανερό, το αν θα δουλέψει κανείς, ή θα λάβει μέρος σε άλλες δράσεις.

Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό του, για να καταλάβει το πως πρέπει να δράσει:


  • Αν δεν εργαστώ, θα πλήξω τον συμπολίτη μου;
  • Αν εργαστώ θα πλήξω τον συμπολίτη μου;
  • Είναι η λειτουργική κατάληψη η καλύτερη δράση για την δική μου περίπτωση;
  • Η δράση που έχω επιλέξει, βλάπτει τον συμπολίτη μου ή είναι αγώνας ενάντια του κατοχικού κράτους;
  • Κ.ο.κ.


Μα τα Συνδικάτα δεν είναι υπεύθυνα για τις Απεργίες;


Σε καμία περίπτωση. Τα παραδοσιακά συνδικάτα συνδικαλιστών, στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν ηγεσίες, που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να αλλάξει δραματικά το καθεστώς, γιατί τους συμφέρει να υπάρχει η κατάσταση που υπάρχει τώρα. Ειδικότερα, τα μεγάλα συνδικάτα, κάνουν ότι μπορούν για να μην κάνουν καμία απολύτως δράση ενάντια στο καθεστώς που μας καταστρέφει, ή στην καλύτερη των περιστάσεων, οργανώνουν απεργίες που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να κάνουμε σχεδόν ολοκληρωτική επανασύσταση του συνδικαλισμού, από τα κάτω προς τα πάνω, αρχίζοντας με την παράκαμψη των ξεπουλημένων συνδικάτων, που κρατούν με νύχια και με δόντια τον κόσμο μακριά από κάθε αντίσταση που θα είχε αποτέλεσμα.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενημερώσουμε όσους πιο πολλούς συμπολίτες μας, και μικρές ομάδες, έτσι ώστε επιτέλους να μπορέσουμε να παρακάμψουμε τα καθεστωτικά συνδικάτα και να δράσουμε σαν ενωμένος Λαός, ενάντια στην επιχείρηση αποτέφρωσης που επιτελείται κατά του Λαού και της Χώρας.


Πως θα επιβιώσω αν δεν πληρώνομαι;


Η αξία μιας σωστά οργανωμένης Γενικής Πολιτικής Απεργίας, είναι στο ότι από την φύση της, δεν επηρεάζεται ο Λαός αρνητικά, αλλά μόνο το καθεστώς που μας έχει επιβάλει Δικτατορία. Η επιβίωσή μας δηλαδή δεν θα αποτελέσει κανένα πρόβλημα, στον βαθμό που έχουμε οργανωθεί. Η αλληλεγγύη και η γενικότερη βοήθεια του κάθε συμπολίτη που συμμετέχει με κάθε μέσο που διαθέτει ο καθένας, είναι το κλειδί για μια επιτυχή Γενική Πολιτική Απεργία. 

Να θυμάστε πάντα ότι ο στόχος της Γ.Π.Α. είναι ένα πολύ καλύτερο αύριο, και ότι το θέμα επιβίωσης τίθεται σε πολύ τρομακτικότερο βαθμό, για την περίπτωση που ΔΕΝ δράσουμε μαζικά για την ανατροπή του καθεστώτος.


Είμαι Δημόσιος υπάλληλος, πως θα συμμετάσχω;


Αν δουλεύετε στο Δημόσιο, είναι σημαντικό να δείτε αν στην περίπτωσή σας, η λειτουργική κατάληψη ή η κλασική απεργία διαρκείας είναι η πιο σωστή κίνηση για τον Λαό. Δείτε και το ερώτημα: "Τι είναι οι Λειτουργικές καταλήψεις και τι σχέση έχουν με την Γενική Πολιτική Απεργία;"

Το βασικότερο πράγμα που να θυμάται ο κάθε Δημόσιος Υπάλληλος κατά την διάρκεια της Γ.Π.Α. είναι το πως θα κάνει την ζωή του δωσιλογικού κράτους κατοχής, των τραπεζιτών δανειστών μας, και των άλλων εκμεταλευτών μας ΚΟΛΑΣΗ, και πως θα κάνουν την ζωή του συμπολίτη τους όσο πιο εύκολη γίνεται.


Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, πως θα συμμετάσχω;


Εδώ σε μερικές περιπτώσεις μπορεί η κατάσταση να είναι δύσκολη, ειδικά αν δουλεύετε σε μεγάλη εταιρεία.
Η ιδανική περίπτωση είναι να συμφωνεί ο εργοδότης σας με την ιδέα της Γ.Π.Α. και να απεργήσετε μαζί, (εκτός και αν παρέχετε βασικές ανάγκες στον πολίτη).
Όμως ακόμα και στην περίπτωση που σας εξαναγκάσουν να εργαστείτε, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, μπορείτε να κάνετε πολύ σημαντικά πράγματα:

1) Την κοινή δράση όλων, που είναι η ολοκληρωτική στάση πληρωμών προς το Κράτος.
2) Την έμπρακτη εμψύχωση όλων αυτών που απεργούν είτε με τον κλασικό τρόπο είτε με λειτουργική κατάληψη.
3) Την έμπρακτη αλληλεγγύη προς όλους τους απεργούς. 



Έχω μικρή ή μικρομεσαία εταιρεία, ή κατάστημα, πως θα συμμετάσχω;


Αν είστε σε αυτήν την κατηγορία, τότε να ξέρετε ότι η ύφεση και η καταστροφή που μας έχουν επιβάλει οι εντός δωσίλογοι και οι έξωθεν εκμεταλλευτές της Ελλάδας, ΣΥΝΤΟΜΑ θα αγγίξει και εσάς. Αναλογιστείτε λοιπόν τις συνέπειες της μη συμμετοχής σας. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αν παρέχετε υπηρεσία που κρίνετε ότι είναι απαραίτητη στου πολίτες, τότε να δουλέψετε. Αλλά σε κάθε περίπτωση να συμμετέχετε στην ολοκληρωτική άρνηση αποδοχής της νομιμότητας του κατοχικού κράτους που θα μας κατασπαράξει όλους για λογαριασμό των δανειστών και αφεντικών τους. Αυτό βεβαίως σημαίνει και την πλήρη στάση πληρωμών προς το κράτος.

Αναφέρω και πάλι, ότι σε αυτήν την ύστατη στιγμή, αυτή η δράση ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή αλλά απολύτως νόμιμη αντίσταση στην βίαιη κατάλυση του Συντάγματος. Σε εποχές πραγματικής Δημοκρατίας και ευνομούμενου κράτους, η αποπληρωμή δίκαιων φόρων είναι ιερό χρέος όλων μας.


Είμαι άνεργος, εγώ πως θα συμμετάσχω;


Αν είστε άνεργοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε άνεργος, κάντε και εσείς στάση πληρωμών προς το κράτος.


Είμαι Συνταξιούχος, εγώ πως θα συμμετάσχω;


Αν είστε συνταξιούχοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε συνταξιούχους με πενιχρή σύνταξη, κάντε και εσείς στάση πληρωμών προς το κράτος. Εάν έχετε παιδιά που προετοιμάζονται η σκέπτονται να συμμετάσχουν στην Γενική Πολιτική Απεργία, εμψυχώστε τους και προτρέψτε τους να συμμετάσχουν.


Μα δεν είναι ταλαιπωρία όλα αυτά;


Κανένας αγώνας για Δικαιοσύνη, πραγματική Δημοκρατία, και τα βασικά δικαιώματα του Ανθρώπου δεν ολοκληρώνονται επιτυχώς χωρίς τουλάχιστον λίγο ταλαιπωρία ή θυσίες. Όμως οι θυσίες αυτές δεν είναι ούτε ένα στο εκατομμύριο αυτές που θα καλεστούμε εμείς και τα παιδιά μας να πληρώσουμε αν αφήσουμε την κατάσταση χωρίς να αντιδράσουμε.


Πως θα οργανωθεί; (Η πώς θα γίνει;)


Τίποτα δεν θα "οργανωθεί" ή θα "γίνει" μόνο του. Πρέπει εμείς οι πολίτες σύσσωμοι, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να σηκωθεί και να βάλει το λιθαράκι του σε όποιον τομέα μπορεί να συνεισφέρει.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:


Πρέπει όλοι μας, μα όλοι μας, στους χώρους που ζούμε, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, να αρχίσουμε συστηματικά και επιμελώς να ενημερώνουμε όλους τους συμπολίτες που γνωρίζουμε, να προετοιμαστούν και να μάθουν τα βασικά:

1) Τι μας ενώνει αυτήν την στιγμή ως Λαό: (Το επερχόμενο Χάος για ολόκληρη τη Χώρα, και όχι μόνο τα εργασιακά μας θέματα)
2) Γιατί ακριβώς πρέπει επιτέλους οι απεργίες να μετατραπούν σε Γενική Πολιτική Απεργία για την διεκδίκηση και την απαίτηση των αυτονόητων.
3) Το πως και γιατί η λειτουργική κατάληψη πρέπει να είναι η δράση επιλογής για μερικούς, η στάση πληρωμών προς το κράτος για όλους.
4) Το ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή που έχουμε αν θέλουμε να αποφύγουμε τον ερχόμενο όλεθρο.

Όλα αυτά πρέπει βέβαια να τα ξέρουμε εμείς πρώτα πριν προσπαθήσουμε να τα εξηγήσουμε σε άλλους.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ:

Ετοιμαστείτε ομαδικά σε κάθε τομέα που νομίζει ο καθένας ότι θα χρειαστεί, για να είμαστε έτοιμοι να σταθούμε ακλόνητοι όλοι μαζί και να είμαστε αλληλέγγυοι.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΟΛΟΙ:

Ενημέρωση προς ομάδες, συλλογικότητες. Συμμετοχή σε ανοικτές συνελεύσεις όπου θα αναφέρουμε ότι οι απεργίες πρέπει να μετατραπούν σε Πολιτικές , Γενικές και όπου χρειάζεται η δράση πρέπει να είναι η λειτουργική κατάληψη.


Τι μπορώ να κάνω ΤΩΡΑ;


Ακολουθούν μερικές ιδέες για το τι μπορεί κανείς να κάνει τώρα, άμεσα για να οργανωθεί μια μαζική Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας:

  • "Χαρτογραφήστε" την περιοχή σας ή/και τον χώρο εργασίας σας, και μάθετε ποιες συλλογικότητες, ποιες ομάδες, οργανώνονται σε αντίσταση κατά του κατοχικού καθεστώτος. 
  • Εντοπίστε ανοικτές συνελεύσεις, και πάρτε τον λόγο και αναφέρετε όλα όσα μάθατε περί Γενικής Πολιτικής Απεργίας. 
  • Μιλήστε και προετοιμάστε το έδαφος στον χώρο εργασίας, στην γειτονιά.
  • Εφ όσον έχετε ενημερώσει συνανθρώπους σας, κάνετε ομάδες και συνελεύσεις, και ανοιχτείτε σε γειτονικές ή σχετικές ομάδες και ανθρώπους, ώστε να υπάρχει συντονισμός και γνώση πάνω στο θέμα, ώστε όταν η σπίθα ανάψει να είστε έτοιμοι να δράσετε.  


Τελικά αξίζει τον κόπο;


Εσείς πόσο αξία δίνετε στην Δικαιοσύνη, την Δημοκρατία και την Ελευθερία σας;
Οι πρόγονοί μας, είπαν Ελευθερία ή Θάνατος, όταν αποφάσισαν να ελευθερωθούν και το έκαναν πράξη.
Εμείς έχουμε μπροστά μας ένα διαφορετικό τέρας, το οποίο όμως θα μας επιβάλλει τελικά τα ίδια τραγικά αποτελέσματα.
Εμείς τι θα πούμε;


Σ. Κατσούλης

ΠΗΓΗ: epamnt.blogspot.gr

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Ανατριχιαστικό: Πούλησαν τα δικαιώματα του Εθνικού Ύμνου σε ιαπωνική εταιρεία!




Απίστευτο, τρελό, αλλά αληθινό: Στην εταιρεία διαχείρισης και διανομής μουσικής IODA που πλέον ονομάζεται Orchard ανήκουν τα πνευματικά δικαίωματα του Εθνικού μας Ύμνου (στίχοι Διονύσιος Σολωμός, μελοποίηση Νικόλαος Μάντζαρος) και άρα απαγορεύεται η χρήση του χωρίς να αποδίδονται πνευματικά δικαιώματα!
Η αποκάλυψη ήρθε όταν οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ διαμαρτυρόμενοι για την ανακατάληψη του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής από τους αστυνομικούς προσπάθησαν να ανεβάσουν στον ιστότοπο τους στο Youtube το δελτίο ειδήσεων το οποίο έκλεινε με τον Εθνικό Ύμνο.
Μόλις το βίντεο ανέβηκε, το Youtube έστειλε μια ειδοποίηση σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε είτε να αφαιρεθούν τα ηχητικά τμήματα του βίντεο που έχουν πνευματικά δικαιώματα, είτε να επιτραπεί στο YouTube να παίζει στην αρχή του βίντεο διαφημίσεις, προκειμένου να αποδώσει στον κάτοχο των δικαιωμάτων το ποσό που του αναλογεί.
Και σε σχετικό ερώτημα το YouTube αποκάλυψε ότι τα δικαίωματα του ελληνικού Εθνικού Ύμνου ανήκουν στην εταιρεία διαχείρισης και διανομής μουσικής IODA που πλέον ονομάζεται Orchard.
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 2003 και διαθέτει ένα παγκόσμιο δίκτυο συλλογικής διαχείρισης και διανομής μουσικής και ταινιών.
Δραστηριοποιείται σε 27 χώρες και διατηρεί σχέσεις ελέγχου με τα μεγαλύτερα διαδικτυακά μέσα παροχής περιεχομένου όπως το YouTube, το iTunes, το Amazon κ.λπ, ενώ ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος στην Sony Music Entertainment.
Δηλαδή ο εθνικό μας ύμνος ανήκει στην πολεθνική εταιρεία Sony!
Το ερώτημα είναι ποιος φορέας έχει δηλώσει κάτοχος πνευματικών ή συγγενικών δικαιωμάτων του Εθνικού Ύμνου. Το ερώτημα είναι μήπως τα δικαιώματα εκχωρήθηκαν μεταξύ 2010 και 2012 με τα δύο Μνημόνια που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά.
Το ζήτημα είναι τεράστιο αφού άπτεται συμβολισμών που μπροστά τους απλά όλα τα άλλα είναι μικρά και ασήματα.
Και πρέπει να δοθεί "εδώ και τώρα" μια απάντηση από την κυβέρνηση: Πώς, πότε και από ποιον εκχωρήθηκαν τα δικαιώματα του Εθνικού Ύμνου. Είναι γεγονός ότι η πώλησή τους έγινε για να να καλυφθεί μέρος του εξωτερικού χρέους της χώρας;
Πηγή: http://www.defencenet.gr

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

"Η Γερμανία κατέστρεψε την Ελλάδα"

ΣΑΛΟΣ ΑΠΟ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ FT Εξαφάνισαν έκθεση της ΕΕ που έγραφε ότι: "Η Γερμανία κατέστρεψε την Ελλάδα"!

Οι σύγχρονοι φονιάδες του Ελληνισμού, οι Γερμανοί, εκτός από "ψυχροί εκτελεστές" του ελληνικού Έθνους αποδεικνύονται και εξαιρετικά χαμηλής πολιτικής ηθικής άτομα (σε αυτό διαφέρουν από τους πατεράδες τους τους ναζί, οι οποίοι στον Β'ΠΠ ήταν "απλά" ... φονιάδες και όχι ΚΑΙ λαμόγια όπως ετούτοι εδώ!).

Αποκαλυπτική έκθεση της ...
καταστροφής και των τρομακτικών ιστορικών ευθυνών που φέρουν για την ισοπέδωση της ελληνικής οικονομίας και τους 4.000 ανθρώπους που έχουν αυτοκτονήσει και η οποία αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Κομισιόν τη Δευτέρα, "κατέβηκε" έπειτα από 24 ώρες, με εντολή του Βερολίνου!

Την έκθεση υπέγραφε ο βετεράνος οικονομολόγος Jan in ‘t Veld, ο οποίος κατήγγγειλε ότι "η  δημοσιονομική πολιτική της Γερμανίας έκανε ακόμη πιο βαθιά την κρίση στην Ευρωζώνη και δυσκόλεψε περισσότερο χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα στήριξης όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να οδηγηθούν και πάλι στην ανάπτυξη αν η Γερμανία δεν επέμενε ακατανότητα να επιχειρεί να αποκομίσει κέρδη από την καταστροφή των άλλων. Την ίδια στιγμή που το Βερολίνο αποκομίζει κέρδη από την κρίση η Ελλάδα καταστρέφεται και βυθίζεται πιο βαθιά στην κρίση".

Η νέα έκθεση αιφνιδίασε το Βερολίνο καθώς προερχόταν από το διευθυντήριο οικονομικών και χρηματοοικονομικών υποθέσεων της Κομισιόν και κανείς δεν μπορούσε να την αμφισβητήσει με το επιχείρημα ότι οι συντάκτες της "παίζουν παιχνίδια".

Η έκθεση, μόλις έγινε αντιληπτή από το Βερολίνο, αμέσως δόθηκε εντολή να "κατέβει" (υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη της απόλυτης γερμανική κυριαρχίας εντός της ΕΕ;) αλλά οι Γερμανοί ήταν ... "άτυχοι": Μετά από λίγες ώρες η έκθεση ανέβηκε από κάποιον χρήστη στο blog των Financial Times και προκάλεσε σάλο

Ακολούθησε δημοσίευμα της εφημερίδας και εν τέλει μετά το σάλο που προκάλεσε χθες ανέβηκε πάλι στην ιστοσελίδες της ΕΕ.

Αυτή την φορά το γερμανικό τείχος σιωπής που έχει ορθωθεί για να καλύψει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος του ευρωπαϊκού Νότου γνώρισε μια μιρκή ρωγμή που φώτισε ένα τμήμα της ελληνικής καταστοφής.

Το ερώτημα είναι: Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τους Γερμανούς και τα εγχώρια τσιράκια τους;
Πηγή: http://www.anti-ntp.net

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Πέντε λεπτά νωρίτερα

 Ήταν κάποτε μια όμορφη πόλη με φιλήσυχους μα και ευκολόπιστους κατοίκους. Είχαν την αφέλεια να νομίζουν πως ζούσαν και δούλευαν ελεύθεροι ενώ στην πραγματικότητα τους καταδυνάστευαν ο βασιλιάς και οι γραμματιζούμενοι αυλικοί του, οι όποιοι καρπωνόντουσαν και το μεγαλύτερο μερίδιο από τους κόπους των πολιτών. Στην υπηρεσία της πόλης και του συμφέροντος είχε θέσει τον εαυτό της και μια πολύ έξυπνη κοπέλα που την έλεγαν Οικονομία, εν συντομία Μία. Με τα νούμερα κανένας δεν της πήγαινε κόντρα. «Εγώ θα σας κάνω κουμάντο με τα δημόσια χρήματά μας, αν μου έχετε εμπιστοσύνη» είπε και όλοι συμφώνησαν, αφού ξέρανε πως ήταν δίκαιη κοπέλα και μαθηματική ιδιοφυία. Μα δυστυχώς ούτε αυτή αφέθηκε ελεύθερη να πράξει το καθήκον της για το κοινό όφελος του συνόλου των πολιτών, με την διαφορά πως εκείνη ήξερε ότι ήταν σκλαβωμένη αφού την είχε φυλακίσει η κυβερνητική κλίκα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στα ανάκτορα του βασιλιά. 



Τί γινόταν σε αυτό το σκοτεινό δωμάτιο; Δεν μπορεί να τα φανταστεί ανθρώπου νους. Αν μίλαγαν τα τέσσερα ντουβάρια θα λέγανε πολλά. Ξύλο με το τουλούμι έπεφτε στο βασανισμένο κορμάκι της Μίας. Βασιλιάς και αυλικοί ασελγούσαν πάνω της καθημερινά. «Εμείς θα σου λέμε τί θα κάνεις αλλιώς θα σε σκοτώσουμε» της λέγανε κι αυτή, μην μπορώντας να αντιδράσει και χωρίς συμμάχους, ακολουθούσε τις διαταγές τους. Και ενώ ήξερε πως οι φόροι πήγαιναν στις κοιλιές και στα σεντούκια των αυλικών δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς από το να βάζει χαράτσια στους φτωχούς πολίτες. Εξάλλου από κάπου έπρεπε να βγουν τα απαιτούμενα λειτουργικά έξοδα της πόλης. Πώς θα κλείνανε οι λακκούβες στα πλακόστρωτα δρομάκια; Και ο βασιλιάς και οι παρατρεχάμενοι στο όνομα της Μίας έπαιρναν τις πιο άδικες και άκαρδες αποφάσεις. Μα εκείνη ποτέ δεν ξαναμίλησε στον κόσμο. Δεν ήθελε να λέει ψέματα. Άφηνε τους άλλους να το κάνουν. Μάλιστα κάθε λίγες μέρες την παρουσίαζαν στο πλήθος, να στέκεται σε ένα ψηλό μπαλκόνι, καθαρή, στολισμένη, αρωματισμένη και ντυμένη με το μακρύ παραδοσιακό φόρεμα της πόλης που είχε πάνω του ζωγραφισμένο ένα καραβάκι. Έτσι έκρυβαν τα σημάδια του κορμιού της. «Ορίστε πολίτες, η όμορφή μας Μία, δείτε την πως χαμογελάει και αστράφτει. Όλα καλά πάνε με τα χρήματά σας. Και σε λίγο θα της φέρουμε και ένα καινούριο φόρεμα, σύγχρονο και να δείτε πως θα παίρνει ακόμα καλύτερες αποφάσεις. Εκσυγχρονιζόμαστε αγαπητοί μας συμπολίτες!» και έτσι έγινε. 


Πήρανε στην Μία ένα νέο, αφόρητα στενό φόρεμα, από άλλες προοδευτικές και σύγχρονες πόλεις, μπλε χρώματος. που πάνω του ήταν ζωγραφισμένα δώδεκα χρυσά αστέρια. «Τώρα της φέρανε ωραίο φόρεμα οι ξένοι, μιας και είναι νέα κοπέλα, θα είναι και φίλη της ελεύθερης διακίνησης χρημάτων από και προς τις πόλεις των ξένων που της έφεραν το δώρο», λέγανε οι γνωστοί αυλοκόλακες. Μερικοί πολίτες φοβήθηκαν από μια τέτοια εξέλιξη. Θα γίνεται σωστός έλεγχος για το τί μπαίνει μα το κυριότερο, για το τί βγαίνει από το ταμείο. Αλλά πώς να πάνε κόντρα στην σύγχρονη εποχή; Συμβιβαστήκανε. Τελικά άλλαξε κάτι; Φυσικά. Άρχισαν να έρχονται πλέον και από τις άλλες πόλεις αυλικοί και βασιλείς και βιαιοπραγούσαν στο ήδη ταλαιπωρημένο της κορμί. Έπεφτε το ξύλο της αρκούδας, του αετού, του λιονταριού, του τίγρη. Τυχοδιώκτες αποδείχτηκαν και οι ξένοι που ήρθαν σαν φίλοι, βάζανε και εκείνοι στα σύγχρονα πουγκιά τους παράδες και χρυσό από τα δημόσια ταμεία της πόλης. Μα η φουκαριάρα η Μία τί να πει; Δεν άντεξε άλλο το ξύλο, πνιγόταν και μέσα στο νέο της φόρεμα ώσπου μια μέρα σωριάστηκε χάμω από τα πολλά βασανιστήρια και την στεναχώρια. Ευκαιρία βρήκανε οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές μαζί με τους συμβούλους τους και τους παρασυμβούλους τους. Πήραν μέτρα αλλά και νέα μέτρα. «Φέρτε όλα σας τα λεφτά μπας και σώσουμε την Μία. Ο οργανισμός της έχει πέσει σε βαθιά ύφεση. Πρέπει να σωθεί η Μία αν θέλετε να επιστρέψει η Ανάπτυξη στον τόπο μας. Μην αργείτε γιατί θυμώνουν οι ξένοι και θα πάρουν πίσω το μοντέρνο φόρεμα και η Μια θα πέσει ξανά στη μιζέρια και στην κακομοιριά.» κράζανε κάθε μέρα και οι πολίτες, μπουνταλάδες σαν ήταν, τα δώσανε όλα. Ώσπου μια μέρα δεν είχαν τι να δώσουν. Και παρόλο που ήταν φιλήσυχοι είχαν πλέον εξαγριωθεί. 


Μαζευτήκαν όλοι μαζί και κατευθύνθηκαν προς στο δωμάτιο της Μίας. Σύνθημά τους ήταν ένα: «Μία, δεν έχουμε μία». Μόλις μπήκαν στο δωμάτιό της, τα έχασαν από αυτό που αντίκρισαν. Η Μία στο κρεβάτι, ξαπλωμένη, μονάχη, γυμνή και ετοιμοθάνατη. Μώλωπες, χαρακιές γεμάτο το αιμόφυρτο, σαπισμένο κορμί της. Έψαξαν για τους αυλικούς και τον βασιλιά αλλά δεν τους βρήκανε. Το είχανε σκάσει μαζί με τα λάφυρα φορτωμένα στα μπαούλα. Σκύψανε μερικοί να βοηθήσουνε την Μία και εκείνη το μόνο που κατέφερε να ψελλίσει, πριν αφήσει την τελευταία της πνοή, ήταν μια λέξη: «Κορόιδα»! Νεκρική σιγή επικράτησε στο δωμάτιο. Ξαφνικά ακούγεται μια γυναικεία φωνή: «Γεια σας, είμαι η Ανάπτυξη. Δεν άργησα;». Πέντε λεπτά νωρίτερα να ερχότανε η Ανάπτυξη η Οικονομία και η πόλη θα είχαν σωθεί…

Πηγή: http://osadenftano.blogspot.gr

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

H νέα «No Future» γενιά.

«Το μέλλον είναι το μοναδικό είδος ιδιοκτησίας που τα αφεντικά παραχωρούν ελεύθερα στους σκλάβους» Αλμπέρτ Καμί


Σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο, σ' αυτή τη θλιβερή ακτογραμμή της μεσογειακής Ευρώπης που είναι βαριά χτυπημένη από την οικονομική ύφεση και τη μακροχρόνια ανεργία, αρχίζει να διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια μια νέα “No Future” γενιά. Μετά τη γενιά των «baby boomers», αλλά και τη λεγόμενη «Γενιά Χ» -που αποθέωσε το life style και τον υπερκαταναλωτισμό- η σημερινή μεσογειακή «γενιά Υ», που είναι μεταξύ 20 και 30 ετών, ζει στον ευρωπαϊκό νότο μια αργή κάθοδο προς την κόλαση. Του Γιώργου Στάμκου
Μπορεί οι γονείς τους να εργάστηκαν σκληρά, για να τους εξασφαλίσουν την υλική ευημερία και την αίσθηση της ασφάλειας, υποφέροντας ταυτόχρονα από σωρεία ψυχοσωματικών προβλημάτων, ωστόσο η μεσογειακή «γενιά Υ», αν και απίστευτα εκπαιδευμένη κι εξοικειωμένη με τις νέες τεχνολογίες σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, είναι απελπισμένη σχετικά με το παρόν και το μέλλον της. Βασική αιτία αυτής της απόγνωσης είναι η μακροχρόνια ανεργία, η οποία στην Ελλάδα και στην Ισπανία ξεπερνά το 60%, ενώ στην Ιταλία και στην Πορτογαλία αγγίζει το 50%, ανάμεσα στους νέους μεταξύ 18 ως 24 ετών.
Η μακροχρόνια ανεργία σε συνδυασμό με την έλλειψη προοπτικών απασχόλησης, καθώς οι οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου βρίσκονται σε χειμερία νάρκη, καθώς και το δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος, που μεταφέρεται στους ώμους των επόμενων γενιών, αποτελούν ιδανικές συνθήκες επώασης μιας, ίσως και δύο, χαμένων γενιών στη μεσογειακή Ευρώπη. Αυτές οι γενιές, απελπισμένες από τις δυσκολίες εξεύρεσης εργασίας, τις δυσκολίες να νοικιάσουν σπίτι ώστε να “απογαλακτιστούν” απ' τους γονείς τους, την αχρηστία των πτυχίων τους, τις τεράστιες ανισότητες,  την έλλειψη κοινωνικής κινητικότητας - τα κοινωνικά ασανσέρ είναι πλέον κολλημένα στο ισόγειο- , την ανασφάλεια, την προσωρινότητα της όποιας κακοπληρωμένης εργασίας τους, την απειλή της φτώχειας, και το φόβο του μέλλοντος, είναι γενιές απελπισμένων. Οι απελπισμένοι εύκολα μετατρέπονται σε “Αγανακτισμένους” και οι αγανακτισμένοι σε εξεγερμένους, εφόσον δεν έχουν τίποτε πλέον να χάσουν και απορρίπτουν τα πάντα. 
Αγανακτούμε άρα υπάρχουμε 
Τι χαρακτηρίζει άλλωστε μια χαμένη γενιά πέρα από την πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης προς το μέλλον; Μέσα στις στάχτες των καταστροφικών πολιτικών της υπερ-λιτότητας στον ευρωπαϊκό νότο δεν υπάρχει πλέον προοπτική, δεν υπάρχει ορίζοντας, δεν υπάρχει μέλλον. Πως αντιδρά ή θα αντιδράσει όμως αυτή η χαμένη γενιά; Ένα τμήμα των νέων του ευρωπαϊκού νότου είναι ήδη νεομετανάστες στον ευρωπαϊκό βορρά, κυρίως στη Γερμανία, στη Βρετανία και στις Σκανδιναβικές χώρες, ή σκέφτονται να μεταναστεύσουν τα επόμενα χρόνια. Όσοι παραμένουν στις χώρες τους είτε αποσύρονται στο μικρόκοσμό τους, στη δική τους “εσωτερική έρημο”, είτε συναθροίζονται συλλογικά για να εκφράσουν την οργή τους απέναντι σε μια κοινωνία στατική και μια οικονομία συντετριμμένη. Η Πουέρτα Ντελ Σολ στη Μαδρίτη και η Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σύμβολα της οργής και της κοινής δράσης των νέων, απέναντι σ' ένα σύστημα που συνθλίβει το μέλλον τους. Δεν πρόκειται για απλά κινήματα διαμαρτυρίας, που στόχο έχουν μια ειρηνική διάθεση αλλαγής, αλλά πεδία εμφύτευσης σπόρων μιας μελλοντικής μαζικής εξέγερσης ή επανάστασης. Το αδιανόητο μπορεί να εισέλθει στο πραγματικό, αλλάζοντας καθοριστικά το ισοζύγιο ισχύος, όταν εκατομμύρια νέων ανθρώπων, γενιές ολόκληρες, δεν έχουν τίποτε πλέον να χάσουν.
Η σακατεμένη γενιά της Ελλάδας
Από τις σακατεμένες γενιές του ευρωπαϊκού νότου ξεχωρίζει η νέα γενιά “No future” της Ελλάδας, όπου σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία πάνω από έξι στους δέκα νέους δεν έχουν εργασία, αλλά ούτε και προοπτικές να βρουν κάτι στο άμεσο μέλλον. Η επιλογή της υπερ-λιτότητας είχε, βλέπετε, δραματικά καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας, ιδίως στους νέους. Ακόμη κι αν κάποιος νέος στην Ελλάδα βρει εργασία, συνήθως αυτή θα είναι με βασικό μισθό, δηλαδή γύρω στα 400 ευρώ, διότι τα εκρηκτικά επίπεδα της ανεργίας δεν τον τοποθετεί σε θέση ισχύος ώστε να διαπραγματευτεί τις απολαβές του. Ωστόσο με 400 ευρώ μισθό μπορεί να θεωρείσαι “ανταγωνιστικός” αλλά σε καμία περίπτωση δε θεωρείσαι φερέγγυος. Μ' έναν τέτοιο σούπερ “ανταγωνιστικό” μισθό ούτε οι τράπεζες ελπίζουν να πάρουν πίσω αυτά που σου δάνεισαν, ούτε και το κράτος να εισπράξει φόρους από εσένα. Οι φωστήρες της υπε-λιτότητας -Τρόικα και υποτελής συγκυβέρνηση- υποτιμήσαν το ζήτημα της φερεγγυότητας, που θυσιάστηκε στο βωμό της “ανταγωνιστικότητας”. Αν είσαι ένας εργαζόμενος-φτωχός μπορεί να θεωρείσαι ανταγωνιστικός, αλλά σε καμιά περίπτωση δε θεωρείσαι φερέγγυος. Είσαι καταδικασμένος στη φτώχεια, που είναι μια από τις βασικότερες μορφές στέρησης της ελευθερίας. 
Παρατηρώ γύρω μου τελευταία πολλούς νέους ανθρώπους να ξεψυχούν πριν την ώρα τους σαν εξοφλημένες αποδείξεις ταμείου, μέσα στην ψυχρή, γεωμετρική, θανατερά άκαμπτη παραφροσύνη της Κρίσης, των Μνημονίων και της Τρόικας. Βλέπω όμως και κάποιους άλλους νέους ανθρώπους, που δεν επηρεάζονται από τις εξωτερικές συνθήκες, αντιστέκονται δημιουργικά με τον τρόπο τους, λάμπουν ολόκληροι και η λάμψη τους φωτίζει το δρόμο τους. Οι πρώτοι πρέπει να έχουν τη συμπάθεια μας, αλλά οι δεύτεροι το θαυμασμό μας. Ακόμη και στις πιο σκοτεινές εποχές ο καθένας μας μπορεί να γίνει ένας αυτόφωτος αστέρας, που θα γίνει παράδειγμα και για τους άλλους. 
Το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στον ευρωπαϊκό νότο  
Η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη δεν πρέπει να αποδεχθεί τη δημιουργία μιας νέας γενιάς “No Future” ως κάτι το φυσιολογικό. Η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι μια δημογραφικά γερασμένη ήπειρος, όπου επικρατεί η γεροντοκρατία σε βάρος των δημογραφικά αποδυναμωμένων νεότερων γενεών. Είναι μία ήπειρος που ευνοεί τους ηλικιωμένους εισοδηματίες σε βάρος των νέων επιχειρηματιών, η οποία φορολογεί δυσβάστακτα την εργασία ενώ αφήνει σχεδόν στο απυρόβλητο τις προσόδους και τις ακίνητες περιουσίες. Ευνοεί τη συντήρηση και τη στατικότητα, εις βάρος του ρίσκου, της καινοτομίας, της προόδου και της εξέλιξης. Με άλλα λόγια ευνοεί τις ανισότητες αντί να προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Αυτό όμως είναι αυτοκαταστροφικό και πρέπει να αλλάξει, αν θέλουμε η Ευρώπη να είναι ένας σημαντικός παίκτης, ένα παγκόσμιο θετικό παράδειγμα αναπτυγμένης και βιώσιμης οικονομίας, με μια ανοικτή, πλουραλιστική και αλληλέγγυα κοινωνία.
Το μέλλον της Ευρώπης δεν παίζεται στη Γερμανία, όπως λανθασμένα πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά στον ευρωπαϊκό νότο. Όταν θα αποκτήσουν οι σημερινές “χαμένες” γενιές των νέων της νότιας Ευρώπης και πάλι την ελπίδα και εμπιστοσύνη τους στο μέλλον, τότε θα υπάρχει μέλλον και για την ενωμένη Ευρώπη. Αν όμως βιώσουν μια μαζική απόρριψη τότε το ευρωπαϊκό πείραμα θα εκτροχιαστεί με καταστροφικές συνέπειες για όλους. Γι' αυτό είναι πλέον καιρός για συλλογική δράση διαφορετικά θα υποστούμε όλοι μας τις συνέπειες της αδράνειας μας. 

* Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com).

Πηγή: http://tvxs.gr

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Δείτε αυτή την κυρία - Ας μην ξεχάσουμε ποτέ...


 
"Ο κόσμος δεν έγινε τώρα κακός.... πάντα ήταν"

"Το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει"

Irena Sendler
Ιρένα Σέντλερ


 Πρόσφατα πέθανε μια 98χρονη κυρία που την έλεγαν Ιρένα.
Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου η Ιρένα είχε εργαζόταν στο γκέτο της Βαρσοβίας ως ειδική υδραυλικός υπονόμων.
Είχε όμως κι έναν απώτερο σκοπό.
Όντας γερμανίδα ΗΞΕΡΕ ποια ήταν τα σχέδια των ναζί για τους εβραίους.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε-δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!
Στο διάστημα που το έκανε αυτό, κατάφερε να φυγαδεύσει και να σώσει 2.500 παιδιά και βρέφη.

Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια.
Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ΄ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.

Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων. Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.

Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Δεν επελέγη.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος, για την εργασία του ως "οργανωτής κοινότητας" για το ACORΝ...
και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007, για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης...



Εις μνήμην της - 63 χρόνια μετά...

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης,στο Εργατικό Κέντρο Ευβοίας,την Τετάρτη 25/09/2013,στις 07:30 μ.μ.





Ο  Γ.Γ.  ΤΟΥ  Ε.ΠΑ.Μ.  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΒΟΙΑΣ(Μ.ΦΡΙΖΗ 10 - ΧΑΛΚΙΔΑ)
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 25/09/2013 ΚΑΙ ΩΡΑ 07:30 μ.μ.
ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ - ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΕΥΒΟΙΑΣ
ΑΠΟ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
ΤΙΣ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΕΦΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο.Α.Ε.Ε.
ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΣΟΝ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ
ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ,ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ.

ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ : 2221020808 - 2221024456 , ergkev@otenet.gr

Ε.ΠΑ.Μ. ΚΕΝΤΡΙΚΑ : 2103466224 , info@epamhellas.gr
(Τηλεφωνικώς Καθημερινές 11:00-13:00 και 15:00-20:00)

Ε.ΠΑ.Μ. ΧΑΛΚΙΔΑΣ : 6949310255 , epam.xalkidas@gmail.com

Ε.ΠΑ.Μ. ΕΡΕΤΡΙΑΣ : 6973405722 , epam.eretrias@gmail.com

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Προσεχώς και στο δικό σας σπίτι η Αστυνομία...

Προσεχώς και στο δικό σας σπίτι η Αστυνομία... facebook share
Όταν διάβασα αυτή την επιστολή πάγωσα. Μούδιασα....
Στην αρχή λίγο γέλασα, σκέφτηκα ότι ίσως να είναι λίγο τραβηγμένο...

Ομως συνηδειτοποίησα γρήγορα, πως καθημερινά τέτοιες ιστορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, χωρίς όμως τόσες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, λόγια απελπισίας, πανικού, έντασης...

Και παρανομαστής στην ιστορία, η απαξίωση του Κράτους στους πολίτες, στις γυναίκες, στις μανάδες...

Αυτή η φτηνή περιφρόνηση σε όλους μας.

Αλήθεια, κύριοι της ΕΛΑΣ, αληθεύει ότι οι Αλβανοί κακοποιοί κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι; Και εσείς περιορίζεστε στο να δείχνετε τον φτηνό τσαμπουκά σας στους οικογενειάρχες;

Διαβάστε την επιστολή και αναλογιστείτε, αν ήσασταν στην θέση τους  τι θα κάνατε;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

"Ευτυχώς δεν μας είχαν κόψει το ρεύμα ακόμα. Υπολόγιζα ότι είχαμε δύο με τρεις εβδομάδες ακόμα. Η τηλεόραση έπαιζε "πρωϊνάδικα", και μόλις τελείωσε η είδηση του πρωθυπουργού. Την είχα κυρίως για "παρέα", έτσι για να ακούω και κάτι στο σπίτι τα πρωινά όταν είμαι μόνη μου.
Τα νέα φαίνεται ήταν καλά σήμερα, η οικονομία αρχίζει και ανεβαίνει και να διορθώνεται. Πήραμε και την δόση. Αμήν και πότε είπα, γιατί δεν πάει άλλο έτσι. Κλείνω την τηλεόραση, έχω και δουλειές να κάνω σκέφτηκα. Ήταν παράξενο, που δεν είχα συνηθίσει ακόμα την ζωή στο σπίτι χωρίς δουλειά. Έλπιζα σύντομα με βάση αυτά που είχα ακούσει να μας δώσουν και πάλι δουλειά. Δεν μπορεί σκέφτηκα, κάτι θα γίνει, θα πάνε καλά τα πράγματα.

Ωραία είπα, τα παιδιά έφυγαν για το σχολείο και ο σύζυγος πήγε στο σχολείο για δουλειά. Μόλις είχα τελειώσει και το συμμάζεμα στην κουζίνα, από το πρωινό των παιδιών και ήταν η ώρα να βγω για λίγα ψώνια στην Λαϊκή. Άνοιξα τον φάκελο που είχα κρύψει σε έναν τηλεφωνικό κατάλογο, και πήρα τα δέκα ευρώ που μας είχαν μείνει. Νομίζω έχω άλλα δέκα κάπου στο κομοδίνο, θα το κοιτάξω μετά. Είμαι σίγουρη ότι είναι ακόμα εκεί. Σήμερα, ήθελα μόνο ένα κιλό πατάτες, δυο-τρεις ντομάτες, 5-6 φρούτα. Θα φτάσουν και θα περισσέψουν και για ένα γάλα και μια φρατζόλα από τον φούρνο.

Αύριο θα δούμε πως θα την βγάλουμε. Τουλάχιστον σήμερα, κάτι θα μαγειρέψω. Είναι δεκαεπτά του μηνός, εάν δεν έχει τίποτα ψιλά να μου δώσει η μαμά, θα πρέπει πάλι να χρησιμοποιήσω την πιστωτική. Ευτυχώς που μας έκοψαν το τηλέφωνο, οπότε δεν μπορούν να μας παίρνουν από τις τράπεζες πια. Εάν όχι, θα την βγάλουμε με μακαρόνια με λίγο τομάτα, λάδι και αλάτι, ευτυχώς είχα βάλει κάποια πακέτα στην άκρη. Είμαστε στο τέλος της κρίσης, είναι φανερό από αυτά που λένε στην τηλεόραση. Λίγες μέρες ακόμα είναι, σε λίγο θα έχουμε ανάπτυξη πάλι, οπότε και οι μισθοί να ανέβουν, υποθέτω. Όσο για το νοίκι, μπορεί να περιμένει ο ιδιοκτήτης, αυτός έχει λεφτά.

Κλείνω τα παράθυρα, βάζω τις ασφάλειες, ποτέ δεν ξέρεις εάν θα προσπαθήσει κανείς να μπει στο σπίτι... Την περασμένη Παρασκευή, η Μαρία δίπλα στο νούμερο 17, τα βρήκε όλα ανοιγμένα και σπασμένα μέσα στο σπίτι. Μέχρι και την τηλεόραση πήραν, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα κάναμε εάν μας έπαιρναν την τηλεόραση... Καλύτερα λοιπόν να κλειδαμπαρώσω, γιατί ποτέ δεν ξέρεις...

Μόλις ετοιμαζόμουνα να ανοίξω την πόρτα, όταν χτύπησε το κουδούνι. Ανοίγω το θυροτηλέφωνο, και λέω:"Ποιος είναι;". "Αστυνομία, Ανοίξτε!" μου λέει μια φωνή. Δεν το κατάλαβα. "Ποιος είναι;" ξαναρώτησα."Αστυνομία! Ανοίξτε αμέσως!" είπαν πάλι. Τι θέλουν πάλι αυτοί; "Τι θέλετε;" ρωτάω. "Ανοίξτε, Αστυνομία!"μου φωνάζουν. Ανοίγω την πόρτα, πάω κάτω στην είσοδο, και ήταν πράγματι η αστυνομία.

"Κυρία μου, γιατί δεν ανοίγετε, η Αστυνομία είμαστε! Δεν μας εμπιστεύεστε;" είπε ο ένας.
"Όχι δεν είναι αυτό, απλά δεν εμπιστεύομαι, και δεν κατάλαβα ότι είστε πράγματι η Αστυνομία! Δεν είναι και κάθε μέρα που έχω την Αστυνομία στην πόρτα!" τους είπα.
"Τέλος πάντων, εδώ είναι ο κύριος Γιώργος τάδε;" με ρωτούν. "Όχι" τους λέω, "είναι στην δουλειά".
"Μάλιστα, που δουλεύει;"
"Στο 11ο Λύκειο, είναι καθηγητής."
"Μάλιστα, μπορούμε να έρθουμε λίγο μέσα στο σπίτι;"
"Εμμ, μόλις έβγαινα έξω, είναι σκοτάδι μέσα, γιατί τα έχω κλείσει όλα!"
"Που πηγαίνατε; Παράξενο που μόλις μας είδατε, φεύγατε. Μήπως κρύβετε κάτι;"
"Ερρμ, δεν νομίζω ότι έχω υποχρέωση να απαντήσω αυτήν την ερώτηση..."
"Γιατί κυρία μου, Αστυνομία είμαστε, δεν μας εμπιστεύεστε; Ταυτότητα έχετε;"
"Ναι, την θέλετε;"
"Γιά δώστε την λίγο!"
Τους δίνω την ταυτότητά μου, "Ορίστε".
"Μια στιγμή" μου λέει ο ένας και πάει στο περιπολικό.
Ο άλλος, βγάζει το γλόμπ του από την τσέπη του, και με παρακολουθεί με καχυποψία. "Καθίστε εδώ λίγο, μην πάτε πουθενά." μου λέει.
Τρόμαξα. "Τι έγινε, υπάρχει κάποιο πρόβλημα;" λέω σε αυτόν που με κοίταζε.
"Καθίστε κυρία, μου, δεν σας είπαμε να περιμένετε;"
Σάστισα, δεν ήξερα τι να κάνω... "Εντάξει" του είπα.

Την στιγμή αυτή, πέρναγε απ' έξω στο δρόμο η γειτόνισσα η Μαρία. Της έκανα πανικόβλητα νόημα. Με είδε, με κοίταξε και μετά είδε και την Αστυνομία. Προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν μου μίλησε, αλλά με γοργό βήμα πήγε στην εξώπορτα της, και μπήκε μέσα. Ήμουν τελείως μόνη μου. Περίμενα, τι άλλο να έκανα; Ο Αστυνομικός που ήταν στην πόρτα, με παρακολουθούσε αμίλητος και καχύποπτος. Πέρασαν περίπου δέκα λεπτά. Ο Αστυνομικός που είχε πάει στο περιπολικό, επέστρεψε.

"Κυρία μου, θα χρειαστεί να σας πάρουμε στο τμήμα, γιατί δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τα στοιχεία σας. Και υπάρχει και κάποιο θέμα με τα φορολογικά σας. Θα σας κάνουμε προσαγωγή."
"Μα δεν έχω κάνει κάτι, ποιος είναι ο λόγος που με συλλαμβάνετε;"
"Δεν είναι σύλληψη κυρία μου! Προσαγωγή είναι! Κλείστε το σπίτι σας, και ελάτε πάλι κάτω να φύγουμε."
Τρόμαξα ακόμα πιο πολύ. Πόση ώρα θα με κρατήσουν; Τι θα γίνουν τα παιδιά, εάν δεν επιστρέψω;
"Πόση ώρα θα πάρει αυτό; Περιμένω να έρθουν τα παιδιά από το σχολείο..."
"Κυρία μου, τελειώνετε, κλειδώστε να φύγουμε. Το πότε θα επιστρέψετε θα σας το πει ο Διοικητής. Εμείς, εκτελούμε τις εντολές που μας έχουν δώσει."
Τι να κάνω τώρα; Δεν ξεφεύγω με τίποτα. Σκέφτηκα να πάω πάνω, να πάρω ένα τηλέφωνο την σύζυγο ή κάποιον, αλλά μας το έχουν κόψει. Να πάω στον γείτονα τους διπλανού διαμερίσματος, δεν ξέρω, θα τους φανεί παράξενο, ποτέ δεν μιλάμε. Δεν έχω επιλογή, πρέπει να κάνω όπως μου λένε.

Πήγα, κλείδωσα και επέστρεψα κάτω. Με έβαλαν στο περιπολικό.
Σε λίγο, φτάσαμε στο Τμήμα και με βάζουν μέσα. Εκεί, τι να δω! Ήταν ο σύζυγος!
"Γιώργο, τι κάνεις εδώ, και σένα πήραν;"
"Ναι, ήρθαν το πρωί, πριν το μάθημα, και ήθελαν να μου δώσουν ένα χαρτί για κάποια χρέη στο Δημόσιο. Ήταν κάπου στα 467 Ευρώ νομίζω. Μόλις άρχισα να κάνω ερωτήσεις, με συνέλαβαν."
Οι Αστυνομικοί με τράβηξαν, και με πήραν πιο πέρα. "Καθίστε εδώ μου λένε, και μην μιλάτε."
Το μόνο που πρόλαβα να του φωνάξω γεμάτη πανικό και απόγνωση, καθώς με τραβούσαν μακρυά του, ήταν: "Γιώργο, τι θα γίνει με τα παιδιά;"


ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, Η ΠΑΡΟΜΟΙΑ, ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΠΙΤΙ...
ΕΚΤΟΣ...

ΚΑΙ ΕΑΝ...
...
Καλή Λευτεριά!

Σ. Κατσούλη

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Η Ψυχική Υγεία για άλλη μια φορά στο στόχαστρο!

«Τι σκοπό έχει η Σκοπούλη;…»

Με λύπη πληροφορούμαστε για την ατυχή πολιτική του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο θέμα της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης και γενικότερα της Ψυχικής Υγείας στη χώρα μας.
 Εδώ και αρκετά χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους δέκα μήνες, ασθενείς και εργαζόμενοι βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα, ενώ προσπάθειες μιας δεκαετίας στο χώρο της Αποασυλοποίησης τείνουν να γκρεμιστούν μέσα σε λίγες μέρες εξαιτίας της κωλυσιεργίας του Υπουργείου και ιδιαίτερα της υφυπουργού κας Σκοπούλη.
Οι τελευταίες προσπάθειες των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους είχαν καταλήξει σε ένα σύμφωνο διάσωσης των μονάδων ψυχικής υγείας, έπειτα από την καταφυγή του ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΡΓΩΣ σε ευρωπαϊκά όργανα και οργανισμούς, το Σύμφωνο «Αντόρ – Λυκουρέντζου» το οποίο υπεγράφη στις 20 Φεβρουαρίου. Το Σύμφωνο διασφάλιζε τη συνέχιση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και την επιβίωση των ψυχιατρικών μονάδων, μέσω χρηματοδότησης του υπολοίπου ποσού μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, ως το τέλος του 2015, καθώς η περικοπή της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στο 52%, δεν άφηνε περιθώρια για το μέλλον. Ενώ έδειχναν όλα πως βαίνουν προς  τελική συμφωνία, ώστε οι Εταιρίες ΝΠΙΔ να προλάβουν να καταθέσουν δικαιολογητικά μέχρι το μέσο του μηνός Ιουνίου, η κα Σκοπούλη καθυστερεί τη διαδικασία υποβολής δικαιολογητικών, με ορατό πλέον κίνδυνο να χαθούν τα χρήματα του ΕΣΠΑ στις αμέσως επόμενες μέρες. Η στάση της κας Σκοπούλη έχει να επιδείξει πρόσθετες ‘’αρετές’’, καθώς καθυστερεί ακόμη και την τακτική χρηματοδότηση (Γ’ χρηματοδότηση του 2013), την οποία ανέμεναν οι μονάδες που έχουν να πληρωθούν μέχρι και δέκα μήνες, ως μάνα εξ ουρανού… Επιπλέον την κοστολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών την συζήτησε μόνη της με τους συμβούλους της και όχι με τα επιστημονικά όργανα των εταιριών που μπορούν να κρίνουν με θεραπευτικά - επιστημονικά κριτήρια, πού μπορούν να γίνουν περικοπές και πού όχι, σε ένα πνεύμα συνεργασίας.
Την τελευταία φορά που η κα Σκοπούλη «πέτυχε» να καθυστερήσει συμφωνηθέν και εγκεκριμένο πρόγραμμα ΕΣΠΑ στο χώρο της Ψυχικής Υγείας (το πρόγραμμα «Ολοκληρωμένης Κοινοτικής Φροντίδας»), μετέφερε χρήματα στο Υπουργείο Εργασίας, δηλώνοντας κυνικά ότι η «ψυχική υγεία έχει ήδη αρκετά…», παρ’ όλους τους προγραμματισμούς που είχαν εκπονηθεί κατά τους προηγούμενους μήνες κατά παραγγελία του Υπουργείου!!
35000 ασθενείς στην Κοινότητα Πανελλαδικά και 1500 ασθενείς σε στεγαστικές δομές, κρέμονται κυριολεκτικά από τις διαθέσεις και επιθυμίες ενός ανθρώπου – βιτρίνα του Υπουργείου, ο οποίος δε γνωρίζει, αλλά και δεν ενδιαφέρεται για το αντικείμενο. Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει ίχνος ευαισθησίας απέναντι σε ασθενείς και εργαζομένους, τους οποίους έχουν μετατρέψει σε εθελοντές εδώ και δέκα μήνες,  σε μια εξαιρετικά απαιτητική εργασία, η οποία δεν αναγνωρίζει αναβολές ή ημίμετρα. Επειδή δε, η Αριστερά από την οποία προέρχεται η εν λόγω υφυπουργός είναι Δημοκρατική, αναρωτιέται κανείς ποια Δημοκρατία διασώζεται στον εκβιασμό ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, όπως οι ψυχικά ασθενείς που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, παρά μόνο δια μέσω των φροντιστών τους, οι οποίοι λοιδορούνται και συκοφαντούνται σε μια συνδυασμένη επίθεση Λυκουρέντζου – Σκοπούλη, ιδιαίτερα όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα και τα χρήματα διατίθενται «αλλού»…
Ο πολιτισμός μιας Κοινωνίας κρίνεται ακριβώς πάνω στην εμπερίεξη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων κι εδώ και 3 χρόνια οι διάφορες, δοσιλογικές στην Τρόικα, κυβερνήσεις έχουν δείξει τραγικές επιδόσεις σε ασθενείς, τυφλούς, ψυχικά ασθενείς, συνταξιούχους! Λεφτά για τους τοκογλύφους υπάρχουν, για Υγεία και Ασφάλεια είναι περιττά. Ο πολίτης περιττεύει στα χρόνια της Οικονομικής Κατοχής! Το Χρέος είναι τόσο Ιερό όσο οι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να θυσιάζονται γι΄αυτό.
Το ΕΠΑΜ Έβρου ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ για άλλη μια φορά την επικίνδυνη πολιτική του Υπουργείου Υγείας, την ανευθυνότητα των ανθρώπων που χειρίζονται την ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ, τη σκληρότητα των Δοσιλογικών Κυβερνήσεων και στέκεται στο πλευρό των ψυχικά ασθενών, των οικογενειών τους και των κακοποιημένων εργαζομένων.



ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Ε.ΠΑ.Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

Συνάντηση Δ.Καζάκη με τον πρέσβη της Βενεζουέλας στην Ελλάδα



                                                                 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                            Αθήνα, 5 Ιουνίου 2013
Συνάντηση Δ.Καζάκη με τον πρέσβη της Βενεζουέλας στην Ελλάδα.
Franklin R. Gonzalez: «Είναι η ώρα η Ελλάδα να σπάσει τους δικούς της μύθους»   

Με τον πιο θερμό τρόπο σφραγίστηκε η έναρξη των συνομιλιών του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου με την Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας. Μετά τη συνάντηση του Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ, Δ.Καζάκη, με τον πρέσβη της Βενεζουέλας στην Κύπρο, τον Απρίλιο, αντιπροσωπεία του Μετώπου με επικεφαλής τον Γ.Γ., συναντήθηκε σήμερα 5 Ιουνίου, με τον πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, κ. Franklin R. Gonzalez, στην έδρα της πρεσβείας στην Αθήνα.
Κατά τη συνάντηση, η οποία διήρκησε μιάμιση ώρα, δόθηκε η ευκαιρία, στο κλιμάκιο του Ε.ΠΑ.Μ, να ενημερώσει τον κ. πρέσβη για τις δραστηριότητες του Μετώπου σε όλη την Ελλάδα, αλλά και για το τι πρεσβεύει το Μέτωπο, αναλύοντας  τα πέντε βασικά προτάγματα, με τα οποία ο κ. Gonzalez συμφώνησε και μάλιστα όπως είπε τα θεωρεί βασική προϋπόθεση για μια εθνικά κυρίαρχη Ελλάδα.
 Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών ανταλλάχθηκαν απόψεις για την οικονομική και πολιτική κατάσταση που επικρατεί τόσο στην Ελλάδα όσο και σε Διεθνές επίπεδο και διαπιστώθηκαν κοινές απόψεις για τον ρόλο που διαδραματίζουν στις διεθνείς εξελίξεις και αφορούν τις τύχες των λαών, δυνάμεις, όπως οι Η.Π.Α και η Γερμανία, καθώς και για τον οικονομικό πόλεμο τον οποίο βιώνει πλέον η Ευρώπη.
Ο κ. Gonzalez, ενημέρωσε για τις εξελίξεις στη χώρα του, καθώς  ξένες δυνάμεις προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την απώλεια του Ούγκο Τσάβες ,  και «χτυπούν» τη χώρα  του με όλες τους τις δυνάμεις, ωστόσο όπως είπε χαρακτηριστικά: «η δύναμή μας είναι η βαθιά συνείδηση που έχει ο λαός μας».  Παράλληλα ο κ. πρέσβης, αναφέρθηκε στην πορεία των εθνικοποιήσεων στρατηγικών επιχειρήσεων στη χώρα του με θετικά αποτελέσματα για το λαό. «Σπάσαμε ένα μύθο» είπε ο κ. . Gonzalez, «αυτόν που λέει πως ότι περνάει σε δημόσια χέρια καίγεται. Εμείς όχι μόνο καταφέραμε να βελτιώσουμε την παροχή των υπηρεσιών των εταιριών που εθνικοποιήσαμε, αλλά βελτιώσαμε και την τιμή τους και τώρα έχουμε και κέρδος που επιστρέφει στο λαό».
Επίσης ο κ. πρέσβης αναφέρθηκε σε έναν κοινό εχθρό: την παραπληροφόρηση και τις συνέπειες που έχει, καθώς εσκεμμένα από πολλά Μέσα Ενημέρωσης διαστρεβλώνονται θέσεις και στοιχεία, που αφορούν τη χώρα του, η οποία υπηρετεί ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης όπου ο λαός από την απόλυτη φτώχια έχει πλέον πρόσβαση στην παιδεία, την υγεία και την εργασία.
 Στο πλαίσιο αυτό συμφωνήθηκε μια εκτενής συνέντευξή του για το οικονομικό – κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο που ακολουθείται στη χώρα του, αμέσως μόλις λειτουργήσει το Web tv – radio, δηλαδή το προσεχές διάστημα.
Στο κλιμάκιο του Ε.ΠΑ.Μ συμμετείχαν, ο Δ. Κυπριώτης, Α΄Συντονιστής της Π.Γ., ο Λ. Χρυσανθόπουλος, πρέσβης επί τιμή, η Γ. Μπάστα, επικεφαλής του Γραφείου Τύπου, ο Γ. Βραχάλης από το Γραφείο Τύπου, και ο Θ. Λασκαράτος μέλος του Ε.Σ.Σ. και της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων .
Περισσότερα για την συνάντηση του κλιμακίου του Ε.ΠΑ.Μ με τον πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Αθήνα, μπορείτε να παρακολουθήσετε στην ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ που θα μεταδοθεί την Παρασκευή, 7 Ιουνίου στις 8 το βράδυ από το κανάλι του you tube της εκπομπής.


                                                                 Από το Γραφείο Τύπου